De mensen en hun Mauritshuis
Een geheime tuin
Eddy en Digna Weiss wonen al 28 jaar in de straat, aanvankelijk met hun zoon
en dochter maar die zijn nu het huis uit. Digna is beeldend kunstenaar en
de extra ruimte kan zij goed gebruiken voor het bergen van haar immense collectie
schilderwerken. Het huis hebben ze gekocht van Humanitas, die daar kantoor
hield. Digna betreurt het dat destijds alle oude details uit de woonkamer
zijn gesloopt. Gelukkig is het oude plafond bewaard gebleven. Tijdens de verhuizing
zette Humanitas haar oude archieven met gegevens over probleemkinderen open
en bloot op de stoep. De documenten fladderden door de straat. Toen heeft
Eddy de archiefopruimingsdienst gebeld.
 |
In de woonkamer staat een monumentale oude kast, gevuld met een stenen- en schelpenverzameling en allerlei rariteiten. Toen het Geografische Instituut, waar Eddy werkt, naar de Uithof uitweek, hebben ze deze kast voor een rijksdaalder in hun bezit gekregen. Bovenop de kast prijkt een verzameling koffiekannen die Digna oorspronkelijk gebruikte bij haar schilderlessen om haar leerlingen te onderwijzen in het afbeelden van stillevens. Nu is het vooral een mooie compositie, waarbij, als je goed kijkt, elke kan een personage met een eigen karakter uitdrukt. Opvallend is verder de diepe tuin. Jaren geleden hebben zij een stuk grond van de achterburen kunnen inlijven, dat toen nog een studentenhuis was. Aanvankelijk was het slechts toegankelijk middels een opening in de schutting en maakten vooral de kinderen er gebruik van. Het vormde als het ware een geheime tuin. |
Digna werkt als vrijwilliger voor de dierenbescherming en ontfermt zich tijdelijk over ontheemde schildpadden. Ze heeft een speciaal tuinhuis waar ze zeven schildpadden, variërend in leeftijd van 75-100 jaar, permanent houdt. Twee van de vrouwtjes lijden aan staar. Boven in huis leeft "Pablo", die door zijn vorige baasje vlak voor de zomervakantie van vier hoog van het balkon is afgemieterd en het wonderwel heeft overleefd.
Pablo na en voor behandeling...
Zij het dat zijn schild behoorlijk gebarsten was. Omdat zijn onderkaak eveneens is gesneuveld kan hij slechts fijngeprakte hapjes eten en daarom mag hij niet bij zijn andere soortgenoten in de tuin leven. De kinderen van de voormalige eigenaar dachten dat zijn schild wel geschikt was om met verf en typex te bekladden.(zie foto). Digna heeft dit er allemaal liefdevol afgekrabt en kan nu niet meer van hem scheiden.
De mensen en hun Mauritsstraat
Spanning houd je levend
Digna geniet van de gemêleerdheid van onze straat. Soms droomt ze van
een buitenleven met veel dieren en weg van alle smerigheid die het leven in
een stad met zich meebrengt. Ze kan zich ergeren aan mensen die achteloos
spullen op straat gooien. Digna: "Het is de anonimiteit die maakt dat
dat soort dingen er kennelijk niet meer toe doen, terwijl die anonimiteit
juist ook hele prettige kanten heeft. Maar, de spanning tussen iets wat je
afstoot èn aantrekt houd je levend." Eddy en Digna juichen activiteiten
als concerten en feesten in de straat toe. En de website vinden ze een aanwinst.
Ze zijn ook zeer te spreken over de herinrichting van de straat en het betaald
parkeren.
Schilderij Digna