De mensen en hun Mauritshuis
Een pand met vele levens

Dillenburgstraat 9, een hoekpand dat de ingang aan de Mauritsstraat heeft. Zo heeft fysiotherapeute Mirjam Verhoef, die sinds maart '99 haar praktijk hier gevestigd heeft, het bedacht. Ooit was het de Centrawinkel, waar onze Canadese columnist Jan Yeb Ypma, is geboren en getogen. Mirjam: "Ik heb een tijdje met hem gemaild en heb hem foto's van de praktijk gestuurd." De familie Huiden heeft er lange tijd een kruidenierswinkel gedraaid. Daarna heeft Ontwerpbureau "Index" van webredacteur Bart de Boer er kantoor gehouden. Een pand met vele levens, dat nog steeds toebehoort aan de heer en mevrouw Huiden. Het bovenhuis biedt meerdere huurders een onderdak, waaronder Marrij, dochter van Mirjam.


Mirjam Verhoef

Mirjam (en de haren) heeft grondig verbouwd, waardoor ze nu beschikt over een riante praktijk. De grote ruimte staat vol met fitnessapparaten, een behandelbank, een bureau, kindertekeningen waarop geschreven: "Dank je wel lieve Mirjam." Achterin heeft ze een kleedkamer gecreëerd voor de patiënten.

Bij binnenkomst van de praktijk stap je onmiddellijk in de wachtkamer. Oorspronkelijk was dit een plaatsje. Later werd er een golfplaten dak over gelegd, waardoor het als winkelopslag kon dienen. Nu beschikt de wachtkamer over een laag balken plafond met twee lichtkoepels. De ruimte vult zich met een opvallende ovalen design leestafel. Erfstuk van Index, verklaart Mirjam.
Een ouderwets halfrond raam kijkt uit op het voormalige pakhuisje dat door Mirjam is opgeknapt en nu een aparte achterkamer vormt. Hiertoe moest ze officiële tekeningen laten maken en toestemming vragen aan de gemeente. Ze heeft er een raam in laten zetten en alles afgetimmerd. Een trap naar boven brengt ons naar nog een vertrek waar, behalve een wasmachine en droger voor dochter Marrij, een boel spullen kunnen worden opgeslagen.
Omdat zij gespecialiseerd is in het werken met zware longpatiënten vindt Mirjam het een groot voordeel dat de ruimte gelijkvloers is. Eén van de redenen waarom zij vijf jaar geleden haar baan bij het Academie-instituut voor Fysiotherapie vaarwel zei en voor zichzelf is begonnen, was dat ze haar patiënten niet wou laten traplopen. Puur toevallig stuitte zij op de eenmalig geplaatste advertentie in het UN. "Ik was lang op zoek in deze wijk. Een ruimte als deze kom je bijna niet aan." Zelf woont zij met haar man in Bunnik. "Ik ben een echte Utrechtse, maar toen ik kinderen kreeg wilde ik buiten gaan wonen."

De mensen en hun Mauritsstraat
Op zijn 71e behandelde de heer Heutink nog steeds een paar patiënten

Mirjam heeft meer dan tien jaar op Mauritsstraat 119 gewerkt, een pand dat jarenlang een dependance was van het Academie-instituut voor Fysiotherapie. De oudgedienden in onze straat kunnen zich misschien nog heugen dat dit huis aanvankelijk toebehoorde aan de Heer Heutink die een fysiotherapie-praktijk aan huis had. Mirjam heeft hem goed gekend. "Op zijn 71e behandelde hij nog steeds een aantal patiënten. Als ik daar dan ook was ging ik koffie voor hem maken." De straat voelt voor haar heel vertrouwd. Zij hecht grote waarde aan een goed contact met de buurt. Vóór het betaald parkeren was dat wel eens moeilijk, omdat menig straatbewoner uit frustratie zijn/haar auto op haar invalidenparkeerplaats dropte. Nu is dat probleem gelukkig van de baan. Ondanks haar specialisatie behandelt zij ook patiënten met "doorsnee" klachten als rugpijn, rsi, hyperventilatie. Iedereen kan zich tot haar wenden en als ze zelf geen tijd heeft, dan verwijst ze wel door.

De voortreffelijke voorzieningen waar zij over beschikt nodigen uit tot het oprichten van een fitnessclub voor de straat. Het is meerdere malen gesuggereerd, maar daar voelt ze niet voor. Wat zou het ideaal zijn, zo in je sportbroek de voordeur uit en even een half uurtje roeien of hardlopen op de band. Als het zo uitkomt dat we 's avonds een keer een vergaderplekje zoeken buiten de deur, dan mogen we van Mirjam wel aan de designtafel van Index aanschuiven. Wie weet, ter voorbereiding van het komende straatfeest?

<<<terug