De mensen en hun Mauritshuis
Een pand met vele levens
Dillenburgstraat 9, een hoekpand dat de ingang aan de Mauritsstraat heeft.
Zo heeft fysiotherapeute Mirjam Verhoef, die sinds maart '99 haar praktijk
hier gevestigd heeft, het bedacht. Ooit was het de Centrawinkel, waar onze
Canadese columnist Jan Yeb Ypma, is geboren en getogen. Mirjam: "Ik heb
een tijdje met hem gemaild en heb hem foto's van de praktijk gestuurd."
De familie Huiden heeft er lange tijd een kruidenierswinkel gedraaid. Daarna
heeft Ontwerpbureau "Index" van webredacteur Bart de Boer er kantoor
gehouden. Een pand met vele levens, dat nog steeds toebehoort aan de heer
en mevrouw Huiden. Het bovenhuis biedt meerdere huurders een onderdak, waaronder
Marrij, dochter van Mirjam.
Mirjam Verhoef
Mirjam (en de haren) heeft grondig verbouwd, waardoor ze nu beschikt over een riante praktijk. De grote ruimte staat vol met fitnessapparaten, een behandelbank, een bureau, kindertekeningen waarop geschreven: "Dank je wel lieve Mirjam." Achterin heeft ze een kleedkamer gecreëerd voor de patiënten.
Bij binnenkomst van de praktijk stap je onmiddellijk
in de wachtkamer. Oorspronkelijk was dit een plaatsje. Later werd er een golfplaten
dak over gelegd, waardoor het als winkelopslag kon dienen. Nu beschikt de
wachtkamer over een laag balken plafond met twee lichtkoepels. De ruimte vult
zich met een opvallende ovalen design leestafel. Erfstuk van Index, verklaart
Mirjam.
Een ouderwets halfrond
raam kijkt uit op het voormalige pakhuisje dat door Mirjam is opgeknapt en
nu een aparte achterkamer vormt. Hiertoe moest ze officiële tekeningen
laten maken en toestemming vragen aan de gemeente. Ze heeft er een raam in
laten zetten en alles afgetimmerd. Een trap naar boven brengt ons naar nog
een vertrek waar, behalve een wasmachine en droger voor dochter Marrij, een
boel spullen kunnen worden opgeslagen.
Omdat zij gespecialiseerd is in het werken met zware longpatiënten vindt
Mirjam het een groot voordeel dat de ruimte gelijkvloers is. Eén van
de redenen waarom zij vijf jaar geleden haar baan bij het Academie-instituut
voor Fysiotherapie vaarwel zei en voor zichzelf is begonnen, was dat ze haar
patiënten niet wou laten traplopen. Puur toevallig stuitte zij op de
eenmalig geplaatste advertentie in het UN. "Ik was lang op zoek in deze
wijk. Een ruimte als deze kom je bijna niet aan." Zelf woont zij met
haar man in Bunnik. "Ik ben een echte Utrechtse, maar toen ik kinderen
kreeg wilde ik buiten gaan wonen."
De mensen en hun Mauritsstraat
Op zijn 71e behandelde de heer Heutink nog steeds een paar patiënten
Mirjam heeft meer dan tien jaar op Mauritsstraat 119 gewerkt, een pand dat
jarenlang een dependance was van het Academie-instituut voor Fysiotherapie.
De oudgedienden in onze straat kunnen zich misschien nog heugen dat dit huis
aanvankelijk toebehoorde aan de Heer Heutink die een fysiotherapie-praktijk
aan huis had. Mirjam heeft hem goed gekend. "Op zijn 71e behandelde hij
nog steeds een aantal patiënten. Als ik daar dan ook was ging ik koffie
voor hem maken." De straat voelt voor haar heel vertrouwd. Zij hecht
grote waarde aan een goed contact met de buurt. Vóór het betaald
parkeren was dat wel eens moeilijk, omdat menig straatbewoner uit frustratie
zijn/haar auto op haar invalidenparkeerplaats dropte. Nu is dat probleem gelukkig
van de baan. Ondanks haar specialisatie behandelt zij ook patiënten met
"doorsnee" klachten als rugpijn, rsi, hyperventilatie. Iedereen
kan zich tot haar wenden en als ze zelf geen tijd heeft, dan verwijst ze wel
door.
De voortreffelijke voorzieningen waar zij over beschikt nodigen uit tot het oprichten van een fitnessclub voor de straat. Het is meerdere malen gesuggereerd, maar daar voelt ze niet voor. Wat zou het ideaal zijn, zo in je sportbroek de voordeur uit en even een half uurtje roeien of hardlopen op de band. Als het zo uitkomt dat we 's avonds een keer een vergaderplekje zoeken buiten de deur, dan mogen we van Mirjam wel aan de designtafel van Index aanschuiven. Wie weet, ter voorbereiding van het komende straatfeest?