van onze vaste verslaggeefster
Utrecht, 27 maart 2002

PAALTJE



Menige wandelaar zal verbaasd hebben opgekeken van het lelijke ijzeren paaltje dat opeens uit het niets is verrezen, vlak voor het bruggetje dat vele Mauritsstraters toegang verschaft tot het park. Het hoort daar niet, het past daar niet en het heeft geen enkele verklaarbare functie. Nader onderzoek biedt uitkomst. Afgelopen vrijdagochtend verschenen ter plekke twee mannen, gezonden door de gemeente, in een koddig wagentje met een laadbak, waarop een potsierlijk ijzeren draaihek, dat geplaatst zou moeten worden pal voor het bruggetje. Het beoogde doel was om luie fietsers de mogelijkheid te beletten dwars door het park te kruisen en daarmee de vrede te verstoren van de genietende hondenuitlater of andere wandelaar. Goed plan of toch niet? Wat te denken van de rolstoel-berijder, de buggy- of kinderwagen-bezitter., de meneer of mevrouw met looprek, misschien ook de rollerskater? Moet hen ook deze toegang worden versperd. Het lijkt niet logisch.
Gelukkig heeft een doorgaans assertieve bewoonster aan de Koningslaan, die het park al jaren een warm hart toedraagt, daartoe o.a. eigenhandig al wandelend, met een ouderwetse prikker, al het onverschillig weggegooide afval in de de daarvoor bestemde bakken deponeert, er haar stokje voor gestoken. Briesend peutert ze de mannen aan het verstand dat de gemeente niet goed snik is om een dergelijk monsterlijk draaihek, lelijk afstekend bij het houten bruggetje en de bomen, daar te plaatsen. Haar optreden heeft de mannen van de gemeente, die er ook niks aan kunnen doen, danig geïmponeerd, waardoor zij, na plaatsing van het bewuste paaltje, hun boeltje hebben gepakt en met draaihek en al met de noorderzon zijn vertrokken.
Er bestaan geruchten dat de Stichting Wilhelminapark, die het een doorn in het oog is dat fietsers niet helemaal uit het park te weren zijn, achter deze tot nu toe mislukte actie zit

Pauline Brenninkmeijer