Feestelijk avondconcert brengt zo’n 60 straatgenoten bijeen

Muzikale Midzomeravond in de Mauritsstraat

Van onze correspondent Paul van der Plas
Fotografie: Pauline Brenninkmeijer

Waar een website al niet goed voor is. Arjen Vredenberg (nr. 58) zoekt een ruimte met piano of vleugel, waar zijn Mauritsensemble publiekelijk kan optreden. En zie: Joris en Pien van Leeuwen (nr. 25) zijn bereid hun gevleugelde ruimte open te stellen voor de buurt. Een uitnodiging op de website en enkele folders verder kan het feest beginnen. Het is vrijdagavond 21 juni 2002. Droog, wat wolken, een aangename temperatuur. De belangstelling is zo groot dat Joris de dag ervoor toch maar een klapstoelenfirma met catering benadert. Meer dan 60 mensen willen erbij zijn. En terecht want het wordt een geweldige avond. Een paar impressies:

Ontvangst
Rond 8 uur zijn de meesten aanwezig. Er is ontvangst door het gastgezin. Er is koffie/thee en cake. Men loopt onwennig, positief gespannen rond op zoek naar nabije buren (hé, zijn jullie er ook) en gezichten, die toch ook wel bekend voorkomen (waar woont u dan, oh dààr!). Natuurlijk is er ook de nieuwsgierige: goh, ziet het er nou van binnen zo uit, wat een enorme tuin, zie ik daar een echt tuinhuis, hé ook zulke suitedeuren, maar waar zijn de ornamenten gebleven?. De vleugel staat tussen de schuifdeuren te wachten. Het publiek verdeelt zich over de stoelen aan weerskanten. Enkelen vinden een plek op de gang of in de serre. Joris heet allen welkom en geeft het woord aan cellist Arjen.

Mauritsenemble treedt op
Het Mauritsenemble blijkt eens per week in de Mauritsstraat te oefenen bij Arjen thuis. Er wordt dus serieus gemusiceerd op nr. 58. Af en toe vinden ze het leuk om op te treden. Zo ook nu. Rond de vleugel zit een kwintet, bestaande uit: Edith Wijnen (viool), Nynke Lambooy (viool), Dieuke van de Wielen (altviool) en Arjen Vredenberg (cello). Jan Jongbloed (vleugel) doet in het eerste stuk nog niet mee. Er zal het Strijkkwintet No. 6, KV 516 van Mozart gespeeld worden. Het eerste stuk bestaat uit vier delen, dus zijn er drie mogelijkheden om nerveus te hoesten en niet te klappen. Nog even stemmen en dan begint het Mauritsenemble. Het klinkt geweldig in zo’n intieme concertzaal. Wat een sfeer, en dat dat zomaar kan in eigen beheer.

Pauze in de tuin
De muziek is afgelopen en we mogen van Joris aan de drank. Wel in cohorten, anders gaat het mis in het gedrang. Nog nagenietend, ontvangt ieder een glas met een kleur naar keuze. Witte wijn is favoriet. De meesten dalen langs de steile trap omlaag om de tuin te bewonderen. Alles staat mooi te wezen. Vogels fluiten. Het geroezemoes draagt ver.

Er formeren zich wat groepjes. De gespreksonderwerpen liggen voor het oprapen. Vanuit de tuin torenen de gevels ver omhoog. Even een kijkje nemen in het bijzondere tuinhuis, op de plek waar ooit een sloot tussen de Mauritsstraat en de Koningslaan heeft gelopen. Wat een romantiek: stel jezelf daar eens voor op een winteravond zittend op de bank met een boek van een Noorse schrijver, genietend van de warmte van de potkachel. Misschien een goed idee: als tegenhanger van nu een warm winteravond concert op de kortste dag van het jaar. Maar Arjen dirigeert allen weer naar de concertzaal. Het is tijd voor deel 2.

Brahms krijgt vleugels
Arjen maant allen tot stilte, opdat het Mauritsensemble weer ‘in concert’ kan komen. Nu is het de beurt aan het Pianokwintet, Op. 34, van Brahms en ook aan Jan Jongbloed, die de vleugel gaat bespelen. Hij beschikt over een echte muziekbladzij-omslaander. Weer zitten we er met ons neus (en oren) bovenop. De harmonieën van Brahms klinken prachtig door de huiskamer en moeten tot ver in de tuin en de straat te horen zijn geweest. Na afloop is er een langdurig applaus en het ensemble buigt even lang naar alle kanten. Enkelen moeten er al vandoor, maar de meesten gaan graag in op de uitnodiging van Joris om de flessen leeg te helpen maken.

Afterparty met Bach
Gelouterd door het fraaie concert is er de afterparty. De uitgeklapte stoelen mogen aan de kant. Een dansje zou kunnen, maar dat is voor de Mauritsstraat nog net wat te frivool. Overigens een mooi streefdoel voor 2003: een tango-lenteavond. Rond de lage lamp worden weer glazen gevuld. Een vriendelijke jongeman met kaasjes en mosterd loopt langs. In de kamer staan mensen na te praten; ook de tuin vult zich met geroezemoes. Het zal een uur of 11 zijn als een gesoigneerde buurman zijn geliefde Bach aan de vleugel ontlokt. Diens affe klanken vertreden zich als kleine presentjes door de ruimte. Terecht klinkt een applaus op als hij ermee ophoudt. Het feestje gaat nog lang door, met dank aan de gastvrijheid van de Lionclub.

Podium voor onbekend Mauritsstraattalent
Achter de gordijnen van de Mauritsstraat barst het van het onbekend talent. Dat bleek deze vrijdagavond eens te meer. Bewoners zijn soms bereid naar buiten te treden. Veel straatgenoten blijken graag te horen, zien, beleven wat zo nabij gecreëerd wordt. De panden in de Mauritsstraat blijken concertzalen te kunnen worden, poppodia, balzalen, feestzalen, strijdtonelen, noem maar op. Maar ach, rustig aan, ook dat past wel bij de straat. Misschien iets doen met de herfst: een autumn-serenade of een avondje stand-up comedians, al dan niet ter voorbereiding van een mogelijk straatfeest in 2003. Alle ideeën voorlopig naar het webteam van www.MauritsstraatUtrecht.nl. Zo is dit concert tenslotte ook begonnen.

Aardig om te weten: het Mauritsensemble laat zich graag inhuren voor uw bijzondere gelegenheden.