Ruime sluis

Van onze verslaggever, 15 april 2007

De gemeente Utrecht heeft iets moois gedaan. Redeloze forseerderij heeft plaats gemaakt voor luchtig geïnspireerde creativiteit. De gemeente heeft haar ambtenaren aan de kant gezet en een waar ambachtsman zijn gang laten gaan. Deze kunstenaar met knuppelhout heeft het concept sluis tot iets fraais en ruimtelijks verbeeld. Ruimte voor rolstoelen, ruimte voor kinderwagens, ruimte voor rollators, ruimte voor innig omhelzende stelletjes, ruimte voor twee aangelijnde honden met hun baasjes die elkaar nu blaffend kunnen passeren, zonder dat de hondenriemen verstrengeld raken. Maar ook ruimte voor fietsers die zich nu een beetje raar schuldig voelen omdat ze zomaar toch een beetje ruimte krijgen. Zelfs ruimte voor een "transportmoeder" met vier kinderen in haar bakfiets, die de blagen nog net op tijd bij school kan afleveren omdat ze ditmaal niet klem komt te zitten tussen een kille stalen belemmerbeugel.
Er is bij het Dillenburgbruggetje wat moois gemaakt en er gebeurt daar nu ook iets moois. Mensen staan stil, bestuderen de constructie, zijn verbaasd over de ruimte die de gemeente hen gunt.
Zowaar een intelligent bestuur? Het lijkt haast zo. Groot genoeg om de omwoners van het Wilhelminapark hun eigen verantwoordelijkheid te laten.
Dat schept verplichtingen…

RB