Jan van Buiten (90)

Oudste bewoner van de Mauritsstraat

'Ik heb nog beelden van de 1ste wereldoorlog. Dat ik uit het raam hing en zag hoe het gepeupel een broodkar plunderde. En weet je wat nu zo gek is, ik voel me helemaal niet oud.'

Jan van Buiten werd op 24 juli 1913 in Den Haag geboren en bereikte deze zomer als vanzelf de 90. Alle reden om met onze oudste bewoner (tenminste dat denken we) in gesprek te gaan. Ik word ontvangen in zijn gezellige souterrain op nummer 9, waar hij sinds zeven jaar woont onder de woonruimten van zijn dochter Belinda, schoonzoon Anthony en de kleindochters Laura en Rebecca. Het is al laat op de avond en Jan schenkt een witte wijn in.
'Ik neem er altijd twee per dag, meer niet, want je moet op jezelf passen. Verder mankeer ik niks, nou ja lichamelijk dan, of ik geestelijk iets mankeer dat moeten jullie maar uitmaken.'

Hij kijkt me door zijn ronde, zilveren bril vriendelijk lachend aan. Hij is de derde van zeven kinderen. Alleen zijn jongste broer in Voorburg leeft nog, maar daar gaat het helaas niet zo goed mee.
'Met roken ben ik op mijn 75ste gestopt. Hoe ik stopte? Ineens werd ik vreselijk woedend op mezelf en vanaf dat moment heb ik geen sigaret meer aangeraakt. Ik bof eigenlijk wel, elke avond lees ik de overlijdensadvertenties in de krant en er zijn maar weinig mensen die de 90 halen. Met mij gaat het gelukkig nog steeds goed.'

Archief van voor de oorlog...

Wat hij de hele dag zoal doet?
'Ik heb geen haast meer. Elke morgen sta ik wel om een uur of 9 op. Omstreeks 10 uur krijg ik koffie geserveerd. Iedere dag ga ik wel naar buiten. Ik ga weg maar niet ergens naar toe, begrijp je. Met lijn 4 ben je zo in de stad en dan loop ik wat rond. Op gewone snelheid, alleen houd ik het niet zo lang meer vol als vroeger. Soms ga ik nog met de trein naar Den Haag. Laura en Rebecca komen hier vaak binnenvallen. Dan gaan ze lezen of moet ik voorlezen. Soms draait het uit op een stoeipartij. Ik lees altijd nog veel en kijk tv, maar alleen als het iets te betekenen heeft, zoals het journaal. Voor films heb ik geen geduld. Ik ben wel een nachtbraker. Ik ga pas in de kleine uurtjes naar bed. Tijdens het straatfeest bleef ik er tot drie uur bij! Soms word ik in mijn stoel wakker, ben ik zo in slaap gevallen.'

Hoe kwam je in Utrecht en is het hier anders dan Den Haag?
'Ik heb in Den Haag en Rijswijk gewoond. Toen mijn vrouw overleed merkte ik dat ik weinig sociale contacten had. Ik was het ineens zat. Ik belde mijn dochter en nog dezelfde dag zijn ze me met een busje komen halen. Deze kamer hadden ze al voor mij gereserveerd.
Utrecht is een kleinere dan Den Haag, dus dan kennen ze je eerder. De chauffeur in de bus herkent me hier. Ik ken veel mensen in het begin van de straat. Dat is heel gezellig. Het is een echte middenstandsstraat(!), rustig vooral. Ik heb het hier goed. Het zit mee. Ik zou nooit naar een bejaardenhuis willen. Dit is mijn laatste tehuis.'

Jan van Buiten is een bijzondere bewoner van de Mauritsstraat. Misschien herkent u hem nu als hij met zijn joyeuze hoed over straat gaat. Vraag hem naar zijn avontuurlijke leven en de boeiende anekdotes over school, werk bij Siemens, de oorlog, vrouw en kinderen en de caravan komen u tegemoet!

Paul van der Plas (oktober 2003)