Paalverhaal

De parkeermeters zijn gearriveerd. Jammer genoeg heeft de redactie de werklieden van de gemeente niet in actie gezien. Maar gelukkig heeft straatbewoner Mark Ossen er met zijn neus èn zijn camera bovenop gestaan, hetgeen een mooie plaatje voor de website oplevert. Zo'n paal wippen ze er waarschijnlijk in een handomdraai in. Maar ja, het is natuurlijk helemaal geen nieuws. Laten we wel wezen.


Foto Mark Ossen, Mauritsstraat

Al die paalverhalen zullen de Mauritslezer zo langzamerhand ook wel een beetje beginnen te vervelen. We hebben gewoon een parkeermeter in de straat, op de hoek bij de tandarts en verderop in het tweede gedeelte staat geloof ik ook nog zo'n ding. So what? Iedereen heeft dat ding toch al wel gezien, lijkt me. Of bestaan er mensen die dagen achtereen door de straat kunnen fietsen of wandelen zonder hun oog te laten vallen op iets onnozels als een parkeermeter? Ik vermoed eigenlijk van wel. We hebben nog een week te gaan alvorens de rust hier zal terugkeren en er waarschijnlijk weer open plekken in de straat te bespeuren zijn. Dat je dus nog kunt kiezen welk gat je achteruit in gaat draaien, of misschien zelfs wel gewoon vooruit, omdat de plek daarvoor groot genoeg is. Er is zelfs al voorspeld dat de fietsenrekken minder vol raken, omdat de forens die zijn auto hier parkeerde en verder op zijn in onze straat gestalde fiets naar zijn werk in de binnenstad ging, in ieder geval weg zal blijven. We wachten het af. Wie weet worden de straathoeken weer wat ontlast, de stoep van de Dillenburgstraat ontzien en gaan er wellicht zelfs kinderen straks tussen twee auto's in aan weerszijden van de straat ballen. Stoepranden heet dat toch dat je de bal precies tegen de stoeprand aan gooit en dat ie dan met een mooie boog naar de overkant stuitert? Ik was daar nooit zo goed in, maar als het eens een keer lukte, was ik helemaal in mijn nopjes. Dat dan wel weer.

PB