Postbode

Sinds twee maanden is Remco van Nimwegen de postbode van onze straat. Zijn studie Commerciële Economie vond hij te saai en de bakkerij bij de V&D beviel hem al evenmin. Hij heeft een zes-maanden contract gekregen van de Posterijen. Daarna gaat hij weer studeren. Fysiotherapie is het plan. Werken met mensen wil hij. Tot die tijd is hij dik tevreden over deze baan. Relaxte tijden. Geen gezeur aan je kop. Elke werkdag begint hij om 09.00 uur in het gebouwtje op het Herculesplein met het stellen, oftewel sorteren van de post. Per tien huizen wordt de post gebundeld. Om half twaalf gaat hij op pad met zijn rode karretje. Helaas nog niet in de kenmerkende bruinrode TPG-jas. Het is maar de vraag of hij zijn werkkleding nog krijgt voor dat zijn dienstverband er op zit.
Behalve dat wildvreemden hem regelmatig de weg vragen heeft hij nauwelijks contact met bewoners. Hij woont in De Bilt en weet dus ook niet meer dan de paar straten die hij dagelijks loopt. Mensen verkeren in de veronderstelling dat de postbode, evenals een politieagent, hele wijken op zijn duimpje kent. In feite loopt hij op een dag niet meer dan een straat of zes. Over de Mauritsstraat doet hij ongeveer een uur. Behalve op maandag, dan is het bezorgwerk in een kwartier gepiept. Tijdens de decembermaand zijn de bundels post wel twee keer zo dik en dan maakt hij langere dagen. Hij komt dan ook meer probleemgevallen tegen. Namen die niet kloppen, adressen die niet bestaan.

De post voor de Mauritsstraat wordt niet door hem gesorteerd. Omdat een aantal straatbewoners heeft geklaagd dat er de laatste tijd vaker post verkeerd wordt bezorgd, vroeg ik Remco of hij daar iets van heeft vernomen. 'Je moet wel even je hoofd erbij hebben met het sorteren' , beaamt hij. Hijzelf checkt de bundels altijd nog even voordat hij ze in een brievenbus deponeert en dan stuit hij ook nog wel eens op een foutje. Om de een of andere reden bestaat er ergens in België ook een postcode die begint met de cijfers 3583. Regelmatig ontvangt men op het Herculesplein post die bestemd is voor onze zuiderburen, begrijp ik van hem. Het gaat allemaal weer netjes terug, maar wie zegt mij dat het omgekeerde ook niet voor zal komen en dat onze brieven daardoor soms een langere reis maken dan nodig is of uiteindelijk ergens stranden. Het blijft tenslotte allemaal een kwestie van mensenwerk. Alhoewel, de TPG is al aan het experimenteren met een machine die het handmatig sorteren overbodig maakt.

Jammer genoeg schudt Remco niet even wat smakelijke anekdotes uit zijn mouw over het avontuurlijke leven van een postbode, liefst in de Mauritsstraat. Honden die hem iets te enthousiast begroeten of een hap uit zijn broek halen (Willum, Sepp, Fonsje?). Aardige mevrouwen die de koffie klaar hebben staan. kwajongens à la "Jan Yep" uit Canada van de voormalige centrawinkel, die er met de postkar vandoor gaan. Daarvoor zullen we een postman moeten opsporen die er toch wel minstens vijftien dienstjaren op heeft zitten. In ieder geval concludeer ik dat onze poststukken bij Remco in goede handen zijn. En bij mij mag hij nog wel eens op de koffie komen. Hoe heet die film ook al weer: "The postman always rings twice"?

PB