Wondermooi Wit Wilhelminapark
3 maart 2005, de dag na een sneeuwnacht

Kwart over acht, goeiemorgen... Na een sneeuwnacht (zie artikel van gisteren: Sneeuw in maart) alle reden om, wederom gewapend met digitale camera, het balkon op te stappen. Toch weer iets dikker pak. Minder dan ik gehoopt had. Beneden een scholier die haar fiets zoekt...

Valt ook niet mee met al die sneeuw... De VolkswagenSUV van een verre buurman draait voorzichtig de Dillenburgstraat in. Zo te zien gaan ze toch wel allemaal naar school en kantoor vandaag.

Daar schuift een Volvo zachtjes bijna tegen het achterspatbord van een fietster die heel voorzichtig de verkeersdrempel op rijdt.

De lucht is lichtgrijs, er valt geen sneeuw meer, maar het vriest nog wel. Het is nu min twee. De voorspellingen zijn dat het deze dagen wel eens min 15 kan worden.

Sommige mini-autootjes lijken inmiddels op reuze sneeuwballen. Hoogste tijd om even het Wilhelminapark in te lopen. Dat moet toch een prachtig gezicht zijn.

Kijk, daar ligt het, aan het eind van de Dillenburgstraat. Toch een mooi plaatje met dat gele huis van De Boer en Van Schaik op de voorgrond.

Op de Koningslaan rijdt iedereen stapvoets. Niet alleen vanwege de gladheid. Allemaal kijken ze met dromerige blikken naar het park. Een zeldzaam sneeuwtafereel ...

Ruikt toch anders dan anders...

Dat bruggetje naar de Koningslaan. Bestaat al meer dan honderd jaar. Ben benieuwd hoe vaak het zich in al die tijd in zo'n witte omgeving heeft laten fotograferen. Echt een prachtige plek. Die eik, de beuken en op de achtergrond dat besneeuwde torentje. De sloot is dicht. Opvallend dat er geen sneeuw op ligt.

Het fietspad dat door de aanpassing op de Koningslaan helemaal een voorrangsbaan is geworden, nu slechts een horizontale streep door de sneeuw. Die man, met die dichtgebonden broekspijpen is , schat ik, een jaar of 45. Wat zou die nu gaan doen met dat sleetje?? Oh, natuurlijk, die heeft zijn kinderen naar school gebracht. Met opgebonden broek, dwars door de Tiefschnee naar Rijnsweerd of Frans Halls geweest...

Prachtig, prachtig, wat een heerlijk park. De rode muts doet het best prima in dit landschap, vind je niet?

Even stil gekeken naar de vijver...
Als het nu straks gaat dooien hebben deze plaatjes al meteen historische waarde. Dat vind ik overigens een van de belangrijke motieven om een website van onze straat en omgeving te maken. Natuurlijk voor nu, voor u, maar ook voor het historisch document, omdat je toch hoopt uiteindelijk bijvoorbeeld tussen een wolk kleinkinderen te zitten en dan kan zeggen:

"Kijk, dat was die winter in 2005, toen we dachten dat het allemaal wel weer bij alleen nattigheid zou blijven, begon het toen in maart opeens te sneeuwen. En hoe! Het was die winter dat de Friese boeren hun boerderij niet meer uit konden omdat de sneeuw twee meter tegen hun voordeur was opgewaaid en toen allemaal keihard bevroor...".

Het beeld van Fons Bemelmans krijgt opeens wat meer perspectief. Grappig fotootje, zo met dat bankje ervoor...

Dit is een van mijn lievelingsdoorkijkjes. Sta je in het park, zie je toch nog een klein stukje Mauritsstraat...