De Mauritsstraat:
moderne geschiedenis I

door Marten Jan Bok

Wilhelminapark
In 1887 nam de Utrechtse gemeenteraad het besluit om op Het Hoogeland en op het Oudwijkerveld een groot stadspark aan te leggen. In 1888 kocht de stad de beide landgoederen aan. Vervolgens schreef zij een prijsvraag uit waarop ontwerpers een plan konden inzenden. Op een gedrukte situatiekaart legde de gemeente de wespvormige begrenzing van het gebied voorgoed vast. De latere Mauritsstraat werd toen nog als hoofdweg langs het park geprojecteerd, mogelijk met het idee om de bebouwing langs de latere Prinses Marijkelaan te slopen. Uiteindelijk kreeg echter de Koningslaan de functie van hoofdweg.
De prijsvraag kende twee winnaars, een voor het voorlijf en een voor het achterlijf van de wesp. Jan Anthony Loran (1845-1914) won met een ontwerp voor het Hoogeland, waarover hij als centrale as de Emmalaan tekende. Een deel van de kosten voor de aanleg verdiende de stad terug door uitgifte van de bouwgrond waarop de huizen van de Ramstraat en de Emmalaan verrezen. Pas enkele jaren later begon men met de aanleg van het park op het Oudwijkerveld, naar ontwerp van Henri Copijn (1842-1923). In 1898, het jaar waarin Koningin Wilhelmina de troon besteeg, werd het voltooid. Op oude foto's ziet het eruit als een kale vlakte met sprieterige boompjes. Bezien vanuit de stad was het bovendien een onbereikbare uithoek. Leveranciers en krantenjongens waren er niet dol op. Toch hadden velen de tocht naar deze uithoek al wel eens gemaakt om een bezoek te brengen aan het Nederlandsch Sportterrein, dat in 1894 was gesticht op de Oudwijker Eng.

Vervolg ->Moderne geschiedenis II

<-- Naar inhoudsopgave historie <-- Naar vorige hoofdstuk - Naar volgende hoofdstuk-->